Εξετάσεις και Αξιολόγηση

Ως μαθητής της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αυτή την περίοδο βιώνω το σύστημα αξιολόγησης των γραπτών εξετάσεων. Αυτό το σύστημα που τόσο ταλαιπωρεί τους μαθητές...
Ατελείωτες ώρες διαβάσματος, αποστήθιση (παπαγαλία) συνθέτουν το σκηνικό της φρίκης.
Ας περάσουμε όμως στο ουσιαστικό κομμάτι της συζήτησης. Εξυπηρετεί άρα αυτό το σύστημα; Αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα; Κατα τη γνώμη μου όχι.
Σε μια ερώτηση που έκανα σε έναν καθηγητή μου απάτησε πως αυτό το σύστημα είναι ένα σύστημα αξιολόγησης των μαθητών. ¨Άραγε ένας καθηγητής που γνωρίζει έναν μαθητή όλη τη χρόνια τις εξετάσεις περιμένει για να καταλάβει εαν αυτός είναι καλός ή όχι; Δεν γνωρίζει τι πραγματικά αξίζει; Και ας υποθέσουμε πως δεν το γνωρίζει, θα μπορέσει να καταλάβει το επίπεδο των γνώσεων και την προσωπικότητα ενός μαθητή από μία κόλλα χαρτί; Μήπως έτσι δεν θα αναδεχθεί αυτός που πραγματικά αξίζει αλλά αυτός που απλά ασχολήθηκε δύο μέρες και είχε την ''ικανότητα'' να αποστηθίσει ένα ολόκληρο βιβλίο το οποίο όχι μόνο δεν έχει καταλάβει αλλά σίγουρα μετά από μια εβδομάδα θα έχει ξεχάσει; Και αντίστροφα ένας μαθητής που όλο το χρόνο προσπαθούσε και διάβαζε, παρακολουθούσε το μάθημα και συμμετείχε στις εργασίες δεν θα ''αξιολογηθεί σωστά''. Σίγουρα δεν θα γράψει 10 αλλά 18 ενώ ο παπαγάλος 19 ή 20. Αυτή είναι η ουσιαστική μορφώσει και παιδεία που προβάλει και παρέχει το ελληνικό σχολειό;
Εκτός από αυτά το άγχος των εξετάσεων βαραίνει πολλούς εφήβους. Στην καλύτερη ηλικία της ζωής τους νιώθουν αφάνταστα μεγάλη πίεση. Αξίζει τον κόπο να επιβαρύνουν έτσι την σωματική αλλά και την ψυχική τους υγεία;
Περιμένω να ακούσω την γνώμη σας πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό κατα τη γνώμη μου θέμα!